W przypadku zgłoszenia dziecka do chrztu, niezbędne:

·                 Imiona i nazwiska rodziców oraz rodziców chrzestnych

·                 Informacje dotyczące zawarcia związku małżeńskiego przez rodziców (data) - w innych przypadkach decyzja o możliwości udzielenia sakramentu zostaje podjęta na podstawie rozmowy duszpasterskiej w kancelarii

·                 W przypadku zamieszkania poza terenem parafii, pozwolenie z parafii miejsca zamieszkania

·                 Zgłoszenie wyznania rodziców oraz rodziców chrzestnych

·                 Data urodzenia rodziców oraz rodziców chrzestnych

·                 Miejsce zamieszkania rodziców oraz rodziców chrzestnych

·                 Jeżeli rodzice chrzestni mieszkają poza parafią, odpowiednie poświadczenie z parafii zamieszkania o możliwości dopuszczenia do godności chrzestnego (chrzestnej)

·                 Akt urodzenia dziecka

 

 

 

Narzeczeni powinni zgłosić się do ks. Proboszcza (w parafii narzeczonej lub narzeczonego) najpóźniej trzy miesiące przed planowaną datą ślubu! 

Wymagane są  następujące dokumenty: 

1.    Aktualny (tzn. nie starszy niż 3 miesiące) akt chrztu obojga narzeczonych.

2.   Świadectwo ukończenia katechezy z zakresu szkoły ponadpodstawowej, ponadgimnazjalnej.

3.   Dowody osobiste narzeczonych.

4.   Świadectwo ukończenia katechezy przedmałżeńskiej (narzeczeni zobowiązani są do udziału w 12 katechezach – najczęściej podzielonych na 6 spotkań, podczas których omawiane są najistotniejsze zagadnienia życia małżeńskiego i rodzinnego).

5.   Zaświadczenie z Poradni dla Narzeczonych (podczas 3 spotkań narzeczeni zapoznają się z nauczaniem Kościoła na temat przekazywania i ochrony życia - ze względu na charakter spotkań na pierwsze narzeczeni powinni zgłosić się przynajmniej na 3 miesiące przed planowanym ślubem).

6.   Dane świadków (imię, nazwisko, data urodzenia, adres).

7.   W przypadku zawierania małżeństwa konkordatowego (małżeństwo kanoniczne pociągające za sobą skutki przewidziane w prawie polskim) wymagany jest ważny dokument z Urzędu Stanu Cywilnego o braku przeszkód cywilnych do zawarcia małżeństwa (ważność kończy się po trzech miesiącach od momentu wystawienia).

8.   Jeżeli kandydaci zawarli już związek cywilny przedstawiają stosowny akt, w przypadku wdów i wdowców konieczny jest także akt zgonu małżonka.

 Bezpośrednio do dnia ślubu przygotowują spotkania z Księdzem Proboszczem. Podczas spotkań omawiane są zagadnienia dotyczące znaczenia chrześcijańskiego małżeństwa oraz liturgia tego sakramentu. 

 

 

Ważnym elementem jest Sakrament Pojednania – narzeczeni powinni przystąpić do niego dwukrotnie: na początku podjętych przygotowań oraz w przeddzień ślubu. 

CHORUJE KTOŚ WŚRÓD WAS? NIECH SPROWADZI KAPŁANÓW KOŚCIOŁA, BY SIĘ MODLILI NAD NIM I NAMAŚCILI GO OLEJEM W IMIĘ PANA (JK 5,14)

 

1. Chorego (umierającego) człowieka nie można potraktować tak samo, jak kogoś w pełni sił i w całej jasności jego myślenia. Strach, ból, samotność czy wreszcie działanie (otępiające) leków mogą sprawić, że nie jest on po prostu w stanie podejmować swobodnych i samodzielnych decyzji. Ma zatem prawo oczekiwać wsparcia i podpowiedzi ze strony swych najbliższych, mających jasne rozeznanie sytuacji.

 

2. Choremu należy się prawda, podana i w odpowiedni sposób i w odpowiednim czasie. Także po to, by zdążył podjąć działania najistotniejsze dla swego życia wiecznego i doczesnego. Nie miej bliźniego swego za głupiego! - oto swoiste XI przykazanie, które warto tutaj wszystkim przypomnieć. Przecież ukrywanie faktycznego stanu zdrowia przed chorym na dłuższą metę nie jest możliwe! A nawet gdyby taka informacja miała u niego rzeczywiście wywołać wstrząs, to czymże to jest dla ludzi wierzących wobec perspektywy czekającej nas wszystkich Wieczności i Sądu? “Cóż bowiem za korzyść odniesie człowiek, choćby cały świat zyskał, a na swej duszy szkodę poniósł? Albo co da człowiek w zamian za swoją duszę?”  (Mt 16,26).

 

3. Na otoczeniu chorego spoczywa odpowiedzialność za jego przygotowanie na śmierć i troska o rozwój życia duchowego podczas choroby. Nie jest w stanie zrobić tego ani personel medyczny, ani nawet ksiądz kapelan czy duszpasterze miejscowi! To właśnie najbliżsi mają w swych rękach swoisty klucz do duszy cierpiącego: znajdą właściwy sposób dotarcia do jego wnętrza i odpowiednio przygotują go na spotkanie z Panem.

 

4.  Kiedy wzywać kapłana do chorego? Nie wzywa się księdza do zmarłego już na pewno człowieka, gdyż sakramentu chorych udziela się tylko żywym. Powodem wzywania księdza jest: zawsze - życzenie chorego; niebezpieczeństwo śmierci (agonia, wypadek, nagle pogorszenie się stanu zdrowia); perspektywa poważnej operacji. Zwyczajne powinny być odwiedziny (regularne) osób przebywających w szpitalach, przewlekle chorych w domach (zakładach opieki), inwalidów i osób starszych, gdy przez dłuższy czas nie mogą korzystać z życia religijnego w parafii (choćby nawet tylko okresowo, np. w zimie).

 

5.  Co powinien wiedzieć ksiądz przed przyjściem do chorego? Jaki jest stan jego zdrowia (psychiczny, fizyczny)? Czy będzie on mógł przyjąć Komunię Świętą, czy chory jest przytomny? Ważne jest dla posługi kapłana, czy sam zainteresowany prosił o wezwanie kapłana i udzielenie Sakramentów Świętych. Najbliżsi mogą też krótko poinformować o sylwetce religijnej odwiedzanego.

 

6.  Jak należy przygotować pokój chorego na udzielenie mu Sakramentów Świętych? Jeśli warunki na to pozwalają, powinien być przygotowany stół, na nim płonące świece, krzyż, woda święcona, kropidełko. Gdy ma być udzielany Sakrament Chorych, powinna być także położona na tym stole wata (ewentualnie kawałeczek chleba czy trochę soli). Służą one księdzu do wytarcia palców po namaszczeniu olejem chorych. Po wyjściu księdza, z szacunku dla rzeczy poświęconych, należałoby tę watę, chleb czy sól spalić. Dobrze jest przygotować także szklankę z wodą (ewentualnie łyżkę) z myślą o chorym, żeby mu było łatwiej spożyć hostię. Warto też chorym przypomnieć, że obowiązuje ich post 15. minutowy (w razie niebezpieczeństwa śmierci post nie obowiązuje), a przyjmowanie leków czy picie wody takiego postu nie łamią. Gdy chory ma słaby słuch, należy zapewnić warunki dla jego swobodnej spowiedzi św. 

 

 

7.  Na co chciałby liczyć ksiądz, idący do chorego? Na dokładny adres. W razie potrzeby i możliwości - na podwiezienie samochodem. Na towarzyszenie mu w drodze (w modlitewnym milczeniu) do chorego w nocy (dla bezpieczeństwa) i odprowadzenie na plebanię (jeśli to tylko jest możliwe).

Zasady zachowania się rodziny w czasie odwiedzin chorego:

 

  • ktoś powinien czuwać przy drzwiach wejściowych,
  • gdy kapłan wchodzi z Panem Jezusem rodzina powinna klęczeć w milczeniu (nie przed kapłanem, ale przed Jezusem Eucharystycznym),
  • w czasie spowiedzi rodzina czeka na zewnątrz pokoju chorego,
  • po spowiedzi rodzina wchodzi do pokoju i modli się na klęcząco wraz z chorym.

8.  Jak należy się zachować widząc kapłana niosącego Najświętszy Sakrament? 

 

Jeśli zobaczymy kapłana, diakona lub szafarza  nadzwyczajnego, który niesie zawieszoną na szyi bursę, oznacza to, iż ta osoba niesie na piersiach Komunię Św. (Chrystusa obecnego pod postacią chleba). Należy, więc oddać cześć i szacunek przyklękając, lub skłaniając się. Tak samo, jak w kościele przed Najświętszym Sakramentem.


 CO TO JEST I KIEDY UŻYWA SIĘ BURSY?

Bursa  to jest ozdobna, sztywna torebka z tkaniny, do zawieszenia na szyi, w której kapłan nosi Komunię Świętą. Bursy używa się do przenoszenia Najświętszego Sakramentu dla chorych. Bursa powinna być zawieszona na szyi i w miarę możliwości podtrzymywana na piersi, aby była widoczna w drodze do chorego.
KTO MOŻE CHODZIĆ Z BURSĄ? - Z bursą, czyli tak na prawdę z Komunią Świętą, może chodzić kapłan, diakon lub szafarz nadzwyczajny. Niosący Eucharystię nie rozmawia w drodze, ale w modlitewnym skupieniu uwielbia swego Pana i Boga. 

Menu

Wyszukiwanie

Święta

Piątek, Wielki Tydzień
Rok B, II
Wielki Piątek Męki Pańskiej

Dzisiaj jest

piątek,
29 marca 2024

(89. dzień roku)

Zegar

Licznik

Liczba wyświetleń:
1413004

Statystyki

www.stat.4u.pl